စာအုပ္မ်ား၏ အနာဂတ္

အနာဂတ္ကာလတြင္ တခ်ိန္က်လွ်င္ စာအုပ္မ်ားသည္ ဒုိင္ႏိုေဆာ သတၱဝါႀကီးမ်ားကဲ့သုိ႔ပင္ မ်ဳိးတုံးေပ်ာက္ကြယ္သြားမည္ေလာဟု စုိးရိမ္သူတုိ႔က စုိးရိမ္ၾကသည္။ ထုိကဲ့သုိ႔ စုိးရိမ္သူအမ်ားစုမွာ စာအုပ္စာေပႏွင့္ ဆက္စပ္သူမ်ား ျဖစ္ၾကသည္။ သူတုိ႔ကုိ အကဲပုိရန္ေကာဟု အျပစ္တင္ရန္ မသင့္ေခ်။

၁၉၁၃ ခုႏွစ္ေလာက္ကပင္ တီထြင္သူတဦးျဖစ္သူ ေသာမတ္အယ္ဒီဆင္က “စာအုပ္သုံးတဲ့ေခတ္ မၾကာမီ ကုန္ဆုံးေတာ့မယ္။ လူသားရဲ႕ အသိပညာ ဗဟုသုတအမ်ဳိးမ်ဳိးကုိ လႈပ္ရွားတဲ့ ပုံရိပ္ေတြနဲ႔ ခံစား ႏုိင္ေတာ့မယ္ အလားအလာေတြရွိေနၿပီ” ဟု ဆုိခဲ့ဖူးသည္။ သူက ထြန္းကားလာမည္၌ ႐ုပ္ျမင္သံၾကား အပါအဝင္ ပုံရိပ္ ဆက္သြယ္ေရးစံနစ္ ကုိရည္ရြယ္ကာ ေဟာကိန္းထုတ္ခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ သူေျပာသလုိပင္ အီလက္ထေရာနစ္ ကိရိယာမ်ားျဖစ္သည့္ ေရဒီယုိ၊ ႐ုပ္ျမင္သံၾကား၊ ကြန္ျပဴတာ စသည္တုိ႔ ထြန္းကားလာခဲ့သည္မွာ မွန္ပါ၏။ သုိ႔ေသာ္လည္း စာအုပ္မ်ားကား ေပ်ာက္ကြယ္၍ မသြားခဲ့ေပ။

ကြၽႏု္ပ္တုိ႔ေခတ္အထိ ဆက္သြယ္ေရးသည္ ေတာ္လွန္ေျပာင္းလဲမႈ ၄ ႀကိမ္ျဖစ္ေပၚခဲ့သည္ဟု သတ္မွတ္သူတုိ႔က သတ္မွတ္သည္။
ပထမအႀကိမ္မွာ လြန္ခဲ့ေသာ ႏွစ္ေထာင္ေပါင္းမ်ားစြာက လူ႔အဖြဲ႔ အစည္းအတြင္း လူလူခ်င္း ဆက္သြယ္ရာ၌ အေရးပါ အရာ ေရာက္လွေသာ ဘာသာစကား ေပၚထြန္းလာျခင္းျဖစ္သည္။

ဒုတိယအႀကိမ္မွာ လြန္ခဲ့ေသာ ႏွစ္ေပါင္းငါးေထာင္ေက်ာ္ခန္႔က အကၡရာစာလုံးမ်ား ကုိ တီထြင္ေရးသားႏုိင္ခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။
တတိယအႀကိမ္မွာ ၁၅ ရာစုအတြင္းတြင္ ပုံႏွိပ္စက္ကုိ တီထြင္ႏုိင္ခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ ပုံႏွိပ္မႈအတတ္ ပညာ(စာအုပ္) မ်ားေၾကာင့္ ဆက္သြယ္ေရး မွာ လ်င္ျမန္စြာ တုိးတက္က်ယ္ျပန္႔ခဲ့သည္။

ယေန႔ေခတ္ကုိမူ စတုတၳေျမာက္ ေတာ္လွန္ေရးဟု သတ္မွတ္ၾကသည္။ ထုိေတာ္လွန္ေရးေၾကာင့္ စာအုပ္မ်ား ေခတ္ကုန္သြားေလမလားဟု စုိးရိမ္မကင္းျဖစ္သူေတြ ျဖစ္ကုန္ၾကသည္။ အသံသြင္းလုပ္ငန္း တုိးတက္စကလည္း ထိုကဲ႔သုိ႔ပင္ ေတြးေတာခဲ့ၾကသည္။ အသံသြင္းဝတၳဳမ်ားကို ထုတ္လုပ္ၾက၏။ သုိ႔ေသာ္ နာမည္ေက်ာ္ လူႀကိဳက္မ်ားၿပီးေသာဝတၳဳမ်ားက အဓိက ျဖစ္သည္။ ထုိဝတၳဳကုိဖတ္ျပသူမ်ားကလည္း ထင္ရွား ေက်ာ္ၾကားသူမ်ား ျဖစ္ ၾကကာ၊ ထိုနည္းျဖင့္ နားေထာင္ခ်င္ေအာင္ ဆြဲေဆာင္ၾကသည္။ (ဥပမာ- စတားလုံး၊ ရွာရြန္စတုံးစသူတုိ႔က ဖတ္ျပျခင္း)သုိ႔ေသာ္ ထုိအသံသြင္းဝတၳဳတိပ္ေခြမ်ားကုိ၊ မ်က္စိမျမင္သူမ်ားႏွင့္ အေဝးေျပး ကားေမာင္းေသာ ဒ႐ိုင္ဘာမ်ား နားေထာင္ၾကသည္။ ထိုတိပ္ေခြမ်ားမွာ စာအုပ္မ်ားမဟုတ္ၾကေပ။ နားေထာင္သူမ်ားမွာ လည္း စာဖတ္သူမ်ား မဟုတ္ၾကေပ။ အေရးစာေပကုိ အစားထုိးရန္ မျဖစ္ႏုိင္ေခ်။ စာဖတ္ျခင္းဆုိသည္မွာ တသီးပုဂၢလအင္မတန္ဆန္ေသာ လူတုိင္း ႏွစ္ၿခိဳက္သည့္ ပုံသ႑န္တမ်ဳိးျဖစ္သည္။ စာဖတ္ျခင္းဆုိသည္မွာ တကုိယ္ေရ ေတြးေတာျခင္းျဖစ္သည္။ သုိ႔မဟုတ္ စာဖတ္သူႏွင့္ စာေရးသူတုိ႔ အသံတိတ္ စကားေျပာျခင္းတမ်ဳိးျဖစ္သည္။

စာအုပ္မ်ားေနရာတြင္ အစားထုိးႏုိင္သည့္ အီလက္ထေရာနစ္ ပစၥည္းမ်ား (အသံသြင္း ဓာတ္ျပား၊ တိပ္ေခြ၊ မုိက္ခ႐ို ဖလင္၊ ဗြီဒီယုိ၊ ႐ုပ္ရွင္၊ ကြန္ျပဴတာဓာတ္ျပား မ်ားစြာရွိသည္။ သုိ႔ေသာ္ ယင္းတို႔မွာ စာအုပ္တအုပ္၏ အႏွစ္သာရကုိ ေဖာ္ေဆာင္ႏုိင္သည္ထက္ သတင္း အခ်က္အလက္မ်ားကိုသာ သုိမွီးစုေဆာင္းျခင္းတြင္သာ ပုိမုိအသုံးဝင္သည္။ အသိပညာ ေခၚ သတင္းအခ်က္တုိ႔၏ကြာျခားခ်က္မွာ ဤေနရာတြင္ ကြဲကြဲျပားျပား ျဖစ္ေနေလသည္။ စာအုပ္တအုပ္သည္ သတင္းအခ်က္အလက္ ေပးရန္မဟုတ္ဘဲ ေတြးေတာ ဆင္ျခင္စရာ အသိဉာဏ္ပညာေပးရန္ သာျဖစ္သည္။ စာအုပ္မ်ားကုိ ကြန္ျပဴတာ ကတ္တေလာက္အတြင္း သုိေလွာင္ ထားႏုိင္သည္႔ တုိင္ေအာင္ ကြန္ျပဴတာတလုံးေရွ႕တြင္ေရာက္ေနေသာ လူတေယာက္၏စိတ္အေျခအေနႏွင့္ စာအုပ္စင္မ်ား အလယ္တြင္ ေရာက္ေနေသာ စိတ္အေျခအေနတုိ႔မွာ တူႏုိင္လိမ့္မည္ မဟုတ္ေပ။
စာအုပ္မ်ားကုိ ျမင္ေတြ႔ေနရသည့္အတြက္ စာအုပ္မ်ားကုိ ခ်စ္ျမတ္ႏုိးစိတ္ ေပၚထြန္းေနႏိုင္သည္။ ႏွစ္သက္ရာ စာအုပ္တအုပ္ကုိ အလြယ္တကူ ဆြဲထုတ္ယူကာ စာျမည္းျခင္းမ်ဳိးကိုလည္း ကြန္ျပဴတာ စာၾကည္႔တုိက္တြင္ ျပဳလုပ္ႏုိင္ရန္ ခဲယဥ္းေလသည္။
စက္မႈနည္းပညာ အင္မတန္ ထြန္းကားတုိးတက္ေနေသာ အေမရိကန္ လုိႏုိင္ငံ မ်ဳိးတြင္ပင္ စာအုပ္ထုတ္ေဝႏႈန္းမွာ မွန္မွန္တုိးတက္လ်က္ ရွိသည္။

၁၉၉၄ ခုႏွစ္ စာရင္းအရ စာအုပ္ ၁.၂ သန္း (အမ်ဳိးအစားေပါင္း ျဖစ္သည္။) ထုတ္ေဝခဲ့သည္။ သတင္းစာဖတ္သူဦးေရမွာ နည္းသြား ခဲ့သည္။ သတင္းစာထဲမွ သတင္းအခ်က္အလက္မ်ားကုိ ႐ုပ္ျမင္သံၾကားႏွင့္ အျခားမီဒီယာမ်ားမွ ရေနေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ သုိ႔တုိင္ေအာင္ အေမရိကန္၌ လူႀကီးတဦး၏ စာဖတ္ခ်ိန္မွာ တေန႔လွ်င္ ပွ်မ္းမွ် နာရီဝက္ခန္႔သာရွိသည္ဟု ဆုိေလသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ စာဖတ္ရွိန္ ျမႇင့္တင္ေရးအသင္းမ်ား ဖြဲ႔စည္းကာ တုိးတက္ေအာင္လုပ္ေဆာင္ ေနၾကေလသည္။

ကြၽႏု္ပ္တုိ႔စုိးရိမ္ရမည္မွာ စာအုပ္မ်ားေပ်ာက္သြားမည္လားဆိုသည့္ ကိစၥမဟုတ္။ သတင္းအခ်က္အလက္ အသိပညာထက္ ပုိ၍တြင္ က်ယ္လာကာ ဖုံးလႊမ္းသြားေသာေခတ္ ေရာက္မည့္အျမင္ကုိသာ ျဖစ္သည္။ ထိုသို႔ျဖစ္လွ်င္ လူ႔အဖြဲ႔အစည္း ေတြးေတာဆင္ျခင္ဉာဏ္ႏွင့္ ခံစားမႈမ်ား တစထက္တစ ေလ်ာ့ပါးတိမ္ေကာကာ စက္႐ုပ္လူ႔အဖြဲ႔အစည္းအသြင္ ေျပာင္းသြားေပလိမ့္မည္။ သတင္းအခ်က္အလက္ ေရွ႕တန္းေရာက္ေသာေခတ္ကုိ ေရွာင္လႊဲမရ။ သုိ႔ေသာ္ အသိပညာျဖင္႔ ထိန္းကြပ္ညႇိႏိႈင္းေပးရမည့္ တာဝန္လည္း ရွိေနေလသည္၊ ထုိအလုပ္ကုိ စာအုပ္မ်ား ကသာလုပ္ႏုိင္ေပရာ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းတြင္ စာအုပ္မ်ား တိမ္ေကာပေပ်ာက္သြားမည့္ကိစၥမွာ ျဖစ္ႏုိင္ရန္ အင္မတန္ ခဲယဥ္းေပသည္ဟုသာ ဆုိရပါေတာ့မည္။

သစၥာနီ (သက္တံေက်ာက္ျဖစ္႐ုပ္ႂကြင္း စုစည္းမႈ)