ရီဆက္ရွင္း ေတာလား

ယေန႔ကမၻာတြင္ အက်ယ္ဆုံးၾကားေနရေသာ အသံမွာ ရီဆက္ရွင္း (Recession) ျဖစ္သည္။ ႏိုင္ငံေခါင္းေဆာင္ေတြ၊ စီးပြားေရးပညာရွင္ေတြ၊ ကုန္သည္ႀကီးေတြ၊ ႏိုင္ငံေရး သမားေတြ၊ တတ္သိသူေတြ တဖြဖြ ေျပာဆိုေနၾကသည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာလည္း အလုပ္႐ုံ ေဆြးေႏြးပြဲေတြ၊ သတင္း မီဒီယာေတြ အေပၚ ဤအေၾကာင္းက ေရာက္ရွိလာသည္။ ကမၻာလုံး ဆိုင္ရာ စီးပြားေရး က်ဆင္းမႈ ဆိုတာကို မသိမၾကားဖူး ေသာ္လည္း ေခါင္းရြက္ ဗ်က္ထိုး ပ်ံက် ေစ်းသည္ေလး မ်ားသည္ပင္ ကိုယ္ေတြ႕ႀကဳံၾကရသည္။ အားလုံးလိုလိုပင္ ေစ်းေရာင္း မေကာင္းဟု ညည္းညဴသံေတြက ယိမ္းတိုက္ထားသလို ၿပိဳင္တူ ထြက္ေပၚလာသည္။ ယေန႔ႀကဳံေတြ႕ေနရေသာ ရီဆက္ရွင္းမွာ (၂ဝဝ၈) စက္တင္ဘာက အေမရိကန္ရွိ ဘဏ္ႀကီးတစ္ခု ျဖစ္ေသာ ေလမန္းဘဏ္ ၿပိဳလဲျခင္းမွ အစျပဳခဲ့သည္။ ယင္းမွ ဥေရာပႏွင့္အာရွ အာဖရိကႏိုင္ငံမ်ားသို႔ ကူးစက္ကာ ဂလိုဘယ္ရီဆက္ရွင္း (သို႔မဟုတ္) ကမၻာလုံးဆိုင္ရာ စီးပြားေရး အက်ပ္အတည္း (Global Financial Crisis) အျဖစ္ကူးေျပာင္းခဲ့သည္။ သူ႔႐ိုက္ ခတ္မႈက ဆူနာမီလႈိင္းလုံးထက္ ျပင္းသည္။ အပ်က္အစီးဆုံး႐ႈံးမႈ ပိုႀကီးမားသည္။ (၁၉၃ဝ) ျပည့္ႏွစ္တြင္ ျဖစ္ေပၚခဲ့ေသာ မဟာစီးပြားပ်က္ကပ္ႀကီး (The Great Depression) ၏ ေနာက္ပိုင္းတြင္ အဆိုးရြားဆုံး အျဖစ္အပ်က္ဟု သတ္မွတ္ၾကသည္။ ကမၻာ့ေငြေၾကးရန္ ပုံေငြအဖြဲ႕ (IMF) ၏အဆိုအရ ယခုႏွစ္၂ဝဝ၈ စီးပြားေရးတိုးတက္မႈႏႈန္းမွာ ဝ.၅ သာရွိမည္ ဟုခန္႔မွန္းရာ အႏွစ္၆ဝအတြင္း အနိမ့္ဆုံးျဖစ္ေနေလသည္။ ဒုတိယကမၻာစစ္၏ ေနာက္ပိုင္း တြင္ အဆိုးရြားဆုံး အေျခအေနဟု ဆိုသူကဆိုသည္။ ၂ဝရာစုအတြင္းတြင္ စီးပြားေရး က်ဆင္းမႈ(၉)ႀကိမ္ႀကဳံခဲ့ရသည္။ ယင္းမွာယာယီအက်ပ္အတည္း (Shortterm Crisis) ျဖစ္ကာ အခ်ိန္တန္ေတာ့ ျဖတ္ေက်ာ္ႏိုင္ခဲ့သည္ခ်ည္းျဖစ္ သည္။ ယခုအက်ပ္အတည္းမွာ (၂၁)ရာစုအတြင္း ပထမဦးဆုံးအက်ပ္အတည္းပင္ျဖစ္ရာ ဘယ္လိုေက်ာ္လႊားမလဲ အေျဖရွာၾကသည္။

ကမၻာေပၚတြင္ ကုန္ထုတ္စီးပြားႏွင့္ ဘ႑ာစီးပြား (ေငြေၾကးလႈပ္ရွားမႈ) ဟူ၍ ႏွစ္မ်ဳိး ႏွစ္စားသာရွိသည္။ ကုန္ပစၥည္း ထုတ္လုပ္ေရာင္းခ်ျခင္း (ကုန္သြယ္ျခင္း)မွာ လူ႔အဖြဲ႕အစည္း အတြက္ အေျခခံက်ေသာ စီးပြားေရးျဖစ္သည္။ လူ႔သမိုင္းတြင္ ဦးစြာေပၚခဲ့ေသာ စီးပြားေရးလည္း ျဖစ္သည္။ တိုးတက္ေသာကမၻာတြင္မူ ဘ႑ာ စီးပြားက႑မွာ အင္အားႀကီးထြား လာသည္။ ဘဏ္ေငြေခ်းမႈ၊ အက္ဆက္ႏွင့္ စေတာ့ရွယ္ယာ အေရာင္းအဝယ္သည္ ေရွ႕တန္း ေရာက္လာသည္။ ယေန႔ဘ႑ာ စီးပြားဟုေခၚႏိုင္သည့္ ကမၻာ့ေငြေၾကးရပိုင္မႈ (ႏိုင္ငံျခား ေငြေစ်းကြက္တြင္ ေန႔စဥ္ လည္ပတ္ေနေသာ ေငြေၾကးပမာဏမွာ ေဒၚလာ (၄)ထရီလီယံ ရွိသည္။ ယင္းမွာ ကမၻာ့ကုန္ထုတ္ စီးပြားတန္ဖိုးတြက္ (၄)ဆ ရွိေလသည္။ ဒီေတာ့ေလွေမ်ာေလွ ႏွင့္လိုက္သလို ေငြေမ်ာေငြႏွင့္လိုက္ဖို႔ ႀကံၾကသည္။ လက္ရွိအေျခအေနမွာ ဘဏ္ေတြက ေငြေခ်းမရ၊ ေငြသားေတြကို ေငြေၾကး အဖြဲ႕ အစည္းေတြက ဆုပ္ကိုင္ထားၾကသည္။ ေငြလည္ပတ္မႈသာ မရွိလွ်င္ ယႏၲရားမွာရပ္ဆိုင္း ရေပလိမ့္မည္။ အေမရိကန္သမၼတ အိုဘားမားသည္ စီးပြားေရးနာလန္ထ ေကာ္မတီ (Economic Recovery Committe) ကိုဖြဲ႔စည္းကာ ဘဏ္လုပ္ငန္းႏွင့္ ကားလုပ္ငန္းလို လုပ္ငန္းႀကီးမ်ား အပါအဝင္ ကူညီကယ္တင္ဖို႔ ရန္ပုံေငြ (၇၈၇)ဘီလ်ံ လ်ာထားေၾကာင္း ေၾကညာသည္။ တခ်ဳိ႕ကေတာ့ ဤေငြေၾကးပမာဏမွာ မနည္းလွဟု ဆိုႏိုင္ေသာ္လည္း တကယ့္အခက္အခဲက ကယ္တင္ဖို႔အတြက္ေတာ့ လုံေလာက္မႈမရွိဟု ေဝဖန္သည္။ အေမရိကန္သမၼတႏွင့္ ႏွစ္ကိုယ္ၾကား ဖုန္းစကားေျပာၿပီး ေနာက္တစ္ေန႔တြင္ တ႐ုတ္သမၼတ ဟူက်င္ေတာင္ကလည္း ဤစီးပြားေရးက်ဆင္းမႈကို ကယ္တင္ရန္ (၂)ႏွစ္အတြင္းေဒၚလာ ဘီလ်ံ(၅၈၆)ဘီလ်ံ အသုံးျပဳမည့္အေၾကာင္း ထုတ္ေဖာ္ေျပာလာသည္။ တ႐ုတ္သည္ အေမရိကန္အစိုးရထံမွေငြေခ်းစာခ်ဳပ္ (၇၃၉)ဘီလ်ံ ဝယ္ယူထားကာ အရံႏိုင္ငံျခားေငြ (၁)ထရီလီယံရွိေလသည္။ လက္ရွိ အေျခအေနအရသူသည္ ေဒၚလာကို အမွီျပဳေနရသည္။ ဂ်ပန္ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္က စီးပြားပ်က္ကယ္ဆယ္ေရး အတြက္ ေဒၚလာ(၅၄၇)ဘီလ်ံသုံးဖို႔ လ်ာထား သည္။ လႊတ္ေတာ္က ဂ်ပန္ႏိုင္ငံသားတိုင္းကို တစ္ဦးလွ်င္ (၁၂၁)ေဒၚလာ ေပးကမ္း ေထာက္ပံ့ဖို႔ ဆုံးျဖတ္လိုက္သည္။ ထိုင္းက ေဒၚလာ(၃)ဘီလ်ံေက်ာ္ေက်ာ္၊ မေလးရွားက (၂.၇)ဘီလ်ံသုံးစြဲမည္ဟု ဘ႑ာ ေရးဝန္ႀကီးေတြက ေၾကညာသည္။ ယင္းမွာေျမြကိုက္ ခံရသူကိုအေရးေပၚကုသပုံႏွင့္သာ တူသည္။ ေျမြဆိပ္ေျဖေဆးကို အခ်ိန္မီထိုးေပးႏိုင္ဖို႔ လိုေသးသည္။

တစ္ႏြယ္ငင္တစ္စင္ပါျဖစ္သည္။ အာရွႏိုင္ငံမ်ားသည္ ပို႔ကုန္ႏွင့္ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈအေပၚ အမွီျပဳေနရသည္။ (ထိုင္းစီးပြားေရးတြင္ ပို႔ကုန္က႑မွာ (၇ဝ) ရာခိုင္ႏႈန္းရွိသည္) ဂ်ပန္ႏိုင္ငံ၏ ပို႔ကုန္မွာ (၃၅)ရာခိုင္ႏႈန္း က်ဆင္းသြားသည္။ ဆိုနီကုမၸဏီသည္ ယခုႏွစ္၌ ေဒၚလာ (၃)ဘီလ်ံေက်ာ္ ဆုံး႐ႈံးမည္ဟု ခန္႔မွန္းသည္။ အေမရိကားႏွင့္ ဥေရာပမွာ စီးပြားေရးကပ္ပ်က္ေၾကာင့္ ဝယ္လိုအား က်ဆင္းကုန္သည္။ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံဖို႔ တြန္႔ဆုတ္ကုန္သည္။ အဘက္ဘက္က ယိုယြင္းက်ဆင္းသည့္ အထဲတြင္ ခရီးသြားလုပ္ငန္းေတြလည္း ပါသည္။ ေလယာဥ္ကုမၸဏီေတြ အ႐ႈံးေပၚသည္။ ထိုင္းတြင္ ဟိုတယ္(၁ဝဝ)ေက်ာ္ ျပန္ေရာင္းရေတာ့မည္ဟု ဆိုသည္။ အဆိုးဝါးဆုံးမွာ ကမၻာအရပ္ရပ္တြင္ အလုပ္လက္မဲ့ဦးေရ တစ္ဟုန္ထိုး ျမင့္တက္လာျခင္း ျဖစ္သည္။ (၁၉၃ဝ)စီးပြားပ်က္ကပ္တြင္လည္း ဤလိုအျဖစ္မ်ဳိး ႀကဳံဖူးသည္။ စက္႐ုံမွ အလုပ္ျပဳတ္ကုန္ေသာ အလုပ္သမားမ်ားသည္ တျခားလုပ္ငန္းခြင္ အသစ္မ်ားသို႔ တိုးဝင္ရန္ ႀကိဳးပမ္းၾကသည္။ ထိုသို႔တိုးဝင္ႏိုင္ရန္ ပညာတတ္ဖို႔ႏွင့္ ကြၽမ္းက်င္ဖို႔လိုသည္။ သို႔ျဖင့္လုပ္ငန္းရွင္ အသစ္ အဆန္းမ်ား ေပၚထြန္းလာသည္။ ဝန္ေဆာင္စီးပြားေရး ဖြံ႕ၿဖိဳးလာသည္။ အဆိုးထဲက အေကာင္းျဖစ္သည္။ ယခုလည္းဂ်ီ(၂ဝ) ေဆြးေႏြးပြဲ လန္ဒန္တြင္ က်င္းပသည္။ အလုပ္လက္မဲ့ ျပႆနာေၾကာင့္ အာရွ၊အာဖရိတြင္ လူမႈေရးမၿငိမ္သက္မႈမ်ား ျဖစ္ထြန္းလာႏိုင္သည္။ အလုပ္အကုိင္ အခြင့္အလမ္းသစ္ေတြ ေဖာ္ေဆာင္ေပးႏိုင္ရန္ ႀကိဳးစားၾကရမည္။ အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာ အလုပ္သမားအဖြဲ႕ ေျပာၾကားခ်က္အရ (၂ဝဝ၉)ခုႏွစ္တြင္ ကမၻာ၌အလုပ္လက္မဲ့ သန္း(၂ဝဝ)ခန္႔ ရွိလာမည္ဟု ဆိုသည္။ (၂ဝ၁ဝ)ျပည့္ႏွစ္တြင္ အလုပ္အကိုင္ သန္း (၉ဝ)ခန္႔ ဖန္တီးေပးရမည္ဟု ဆိုသည္။ စီးပြားေရးနာလန္ထူရန္ ႀကိဳးပမ္းရာတြင္ အလုပ္အကိုင္ ဗဟိုျပဳမဟာဗ်ဴဟာကို က်င့္သုံးဖို႔ တိုက္တြန္းျခင္းျဖစ္သည္။ (၅)ရက္ၾကာခဲ့ေသာ ဒါးဗို႔စ္ဖိုရမ္ ဆြစ္ဇာလန္ႏိုင္ငံ ဒါးဗို႔စ္ၿမိဳ႕တြင္က်င္းပခဲ့သည္)သို႔ ႏိုင္ငံ(၉၆)ႏိုင္ငံမွ လူ(၂၅ဝဝ)ေက်ာ္တက္ေရာက္ခဲ့သည္။ ထိုအထဲတြင္ ႏိုင္ငံေခါင္းေဆာင္ (၄၁)ေယာက္ ဝန္ႀကီး(၆ဝ)ႏွင့္ ကုမၸဏီ(၁၄ဝဝ)ေက်ာ္မွ ဥကၠ႒ေတြ၊ စီအီးအိုေတြ ပါဝင္သည္။ စီးပြားေရးပညာရွင္ေတြလည္း တက္ေရာက္ကာ ကမၻာ့စီးပြားေရးအက်ပ္အတည္းမွ ႐ုန္းထြက္ႏိုင္မည့္ နည္းလမ္းမ်ား ရွာေဖြခဲ့သည္။ တျခားႏိုင္ငံမ်ားမွာ အထိနာသည္ဆိုေသာ္လည္း လက္ရင္းက်သည့္ အေမရိကား၊ ဥေရာပစသည့္ ႏိုင္ငံႀကီးေတြေလာက္ မဆိုး။ အထူးသျဖင့္ ေခတ္သစ္တြင္ စီးပြားေရးအင္အား ႀကီးႏိုင္ငံေတြျဖစ္လာေသာ အိႏိၵယ၊တ႐ုတ္ႏွင့္ ဘရာဇီးတို႔ အေျခအေနမွာမဆိုးလွ။ ယင္းမွာ ထိုႏိုင္ငံႀကီးမ်ား၌ဘဏ္လုပ္ငန္းစနစ္မ်ား ခိုင္မာ ျခင္းႏွင့္ ႀကီးမားေသာျပည္တြင္းေစ်းကြက္ ရွိေန ျခင္းဆိုေသာ အခ်က္မ်ားေၾကာင့္ ျဖစ္ေနတာ ေတြ႕ရ၏။ ထို႔ေၾကာင့္ျပည္ပပို႔ကုန္ေနရာမွ ျပည္တြင္းေစ်း ကြက္တိုးခ်ဲ႕ဖို႔ျပင္ဆင္ၾကသည္။ ထိုမွတစ္ဆင့္ Economic Nationalism စီးပြားေရးဆိုင္ရာအမ်ဳိးသားမ်ား ျပန္လည္ထြန္း ကားလာမွာစိုးရိမ္ရသည္။ ကိုယ္က်ဳိးစီးပြားကာ ကြယ္ေရးကို ႏိုင္ငံတိုင္း ေရွ႕တန္းတင္လာၾကလွ်င္ စီးပြားပ်က္ကပ္မွာ ေရနစ္သူ ဝါးကူထိုးသကဲ့သို႔ ျဖစ္ေပလိမ့္မည္။ တ႐ုတ္ကို ဥပမာယူ၍ အစိုးရက စီးပြားေရး၌ ဝင္ေရာက္ စြက္ဖက္ေရးမူကို ႏိုင္ငံတခ်ဳိ႕က ယိမ္းညြတ္လာဖြယ္ရွိသည္။ ဒါဆို Laissez Faire အယူ ဝါဒမွာ မ်က္ႏွာငယ္စရာ ျဖစ္လာလိမ့္မည္။ ဤၾကားထဲတ႐ုတ္က ေဒၚလာအစားခိုင္မာသည့္ ကမၻာ့ေငြေၾကး စနစ္တစ္ခု အစားထိုးဖို႔ ေတာင္းဆိုလာသည္။ ႏိုင္ငံအမ်ားစုက လက္မခံႏိုင္။ ျပႆနာေတြက အမ်ားႀကီး။

(၂ဝဝဝ)ျပည့္ႏွစ္က (၁၈၆)ႏိုင္ငံမွ ေခါင္းေဆာင္ေတြ စုေဝးဆုံးျဖတ္ကာ သေဘာတူခဲ့ၾကေသာ ေထာင္စုႏွစ္ပန္းတိုင္မ်ား (ဆင္းရဲမြဲေတမႈပေပ်ာက္ေရး) အစီအစဥ္မ်ား၊ ဤအတိုင္းဆို ေရႊျပည္ေတာ္ ေမွ်ာ္တိုင္းေဝးပုံ ဆိုက္ေန၏။ ကမၻာ့ဘဏ္က ဆင္းရဲေသာႏိုင္ငံမ်ားပိုမို အထိနာမည္ဟု သတိေပးသည္။ တစ္ေန႔တစ္ေဒၚလာ ေအာက္ဝင္ေငြရသူ၊ ေနာက္ထပ္လူ (၄၆)သန္း၊ တစ္ေန႔ (၂)ေဒၚလာေအာက္ ဝင္ေငြရသူ (၅၃)သန္း တိုးလာဖြယ္ရွိသည္ဟု အကဲ ျဖတ္သည္။ အဲဒီၾကားထဲ ႏူရာဝဲစြဲဆိုသလုိ၊ သဘာဝ ေဘးအႏၲရာယ္ေတြသာမက၊ A/H1N1 လိုကူးစက္ေရာ ဂါေတြကပါ ကမၻာႀကီးကို ဖိစီးႏွိပ္စက္လာရာ ဤအတိုင္းဆိုေတာ္ေတာ္ႏွင့္ နာလန္ျပန္ထူႏိုင္ပါ့မလားဟု စိုးရမ္သူက စိုးရိမ္ၾက၏။ ဘာလီတြင္ က်င္းပသည့္ အာရွ ဖြံ႕ၿဖိဳး ေရးဘဏ္ (ADB)အစည္းအေဝးတြင္ ဆင္းရဲတြင္း သက္ဆင္းရမည့္သူ သန္း(၁၆ဝ) ရွိလာမည္ဟု ခန္႔မွန္းထား၏။ Financial Crisis မွ Mental Crisis သို႔ ကူးေျပာင္းသြားႏိုင္သည္။

စီးပြားေရး အက်ပ္အတည္းမွ လူမႈေရးျပႆနာ အေထြေထြ ေပါက္ဖြားလာႏိုင္သည္။ စီးပြားေရး က်ပ္တည္းမႈေၾကာင့္ ၿဗိတိန္တြင္ ခါးပိုက္ႏႈိက္၊ ခိုးဝွက္မႈ၊ ေဖာက္ထြင္းမႈ၊ ဓား ေထာက္လုယက္မႈေတြ (၂၅)ရာခိုင္ႏႈန္း တိုးျမင့္လာသည္။ ျပည္ထဲေရး ဝန္ႀကီးဌာန၏ ကိန္းဂဏန္းမ်ားအရ (၂ဝဝ၈)ေနာက္ဆုံး သုံးလအတြင္း ေဖာက္ထြင္းမႈ (၇၅၆ဝဝ) အႀကိမ္ ျဖစ္ပြားခဲ့ေလရာ (၂)မိနစ္တစ္ႀကိမ္ ျဖစ္ေနတာႏွင့္ညီမွ်ေန၏။ လုယက္မႈမွာ နာရီဝက္ တစ္ၾကိမ္ျဖစ္ေနသည္။ ကိုရီးယားတြင္ ျပည္ေတာ္ခ်စ္ မင္းသားမင္းသမီးေတြ အပါအဝင္ ကိုယ့္ကိုယ္ကို သတ္ေသမႈေတြျဖစ္ပြားေနရာ (လူတစ္သိန္းလွ်င္ (၂၂)ဦးႏႈန္း သတ္ေသၾကသည္) အမ်ားစုမွာ စီးပြားေရးေၾကာင့္ျဖစ္ေလသည္။ စင္ကာပူ၊ ေဟာင္ေကာင္တို႔တြင္ လည္း သတ္ေသၾကသည္။ အာရွတြင္ ဂ်ပန္သည္ သတ္ေသမႈအျမင့္ဆုံးျဖစ္၏။ (၁၉၉၈)ခုႏွစ္ စီးပြားေရး အက်ပ္အတည္းကာလက လူသုံးေသာင္းေက်ာ္ သတ္ေသခဲ့ၾကသည္။ တစ္ေလာကစီးပြားေရးေၾကာင့္ သတ္ေသၾကသည့္ မီလ်ံနာမ်ားကိုယ္တိုင္ ေတြ႕လိုက္ရသည္။ စီးပြားပ်က္ကပ္ကား ဆင္းရဲမြဲေတသူမ်ား အေပၚသာ ႐ိုက္ခတ္သည္မဟုတ္။ ကမၻာေက်ာ္ Forbes မဂၢဇင္း ဘီလ်ံနာစာရင္းတြင္ (၂ဝဝ၈)က ဘီလွ်ံနာ (၁၁၂၅)ဦးရွိခဲ့ေသာ္လည္း ယခု (၂ဝဝ၉) တြင္ ၇၉၃ဦးသာ ရွိေတာ့၏။ ထိုသူေတြမွာလည္း သူတို႔၏ပစၥည္း ပိုင္ဆိုင္မႈမွာ တစ္ဝက္ခန္႔ ေလ်ာ့က်သြား၏။ ဥပမာကမၻာ့ နံပတ္တစ္သူေဌးႀကီး ဝါရန္ဘူေဖာသည္ ေဒၚလာ (၂၅)ဘီလ်ံ ဆုံး႐ႈံးခဲ့သည္။ ဒုတိယျဖစ္သည့္ ဘီလ္ဂိတ္က (၁၈)ဘီလ်ံဆုံး႐ႈံးခဲ့၏။ (ထိုကိစၥေၾကာင့္ ဘီလ္ဂိတ္သည္ နံပတ္တစ္ေနရာ ျပန္ေရာက္သြားေလသည္)။ ဤကပ္ဆိုးႀကီးမွာ ဆက္ကုမရေသာေရာဂါ မဟုတ္ပါ။ ဘယ္ေလာက္ ရွည္ၾကာဦးမည္နည္းဆိုေသာ္ (၂)ႏွစ္(၃)ႏွစ္ထက္ ပိုစရာမရွိ။ ယခုပင္တခ်ဳိ႕ေနရာမ်ား၌ တည္ၿငိမ္မႈရကာ တခ်ဳိ႕ေနရာမ်ား၌ တိုးတက္မႈရေနေလၿပီ။ ဤအခက္အခဲမွာ ကြၽႏု္ပ္တို႔မေက်ာ္လႊား မျဖတ္သန္းႏိုင္ေသာ အခက္အခဲမဟုတ္ေခ်။ လူ႔သမိုင္းသည္ ဤသို႔ပင္ တိုးတက္ျဖစ္ထြန္း၍ ေနေလသည္။

သစၥာနီ (ရီဆက္ရွင္း ေတာလား)

source: snapshot-news.com