ကံ႐ုပ္ေသး

(၁)
ဗုဒၶဘာသာဝင္ အေတာ္မ်ားမ်ားပင္ ဘဝ၌ အေကာင္းအဆိုးနွင္႔ ၾကံဳၾကေလတုိင္း၊ “ကံစီမံရာ ခံရတာပဲ” ဟု ေျပာဆုိေလ႔ ႐ွိၾကပါသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ဘာသာျခားမ်ားသာမက ဗုဒၶဘာသာဝင္ဆိုသူ တခ်ိဳ႕ ကိုယ္တုိင္ပင္ ဗုဒၶဝါဒကို ကမၼဝါဒဟု လဲြမွားစြာ ထင္ျမင္ယူဆ ေနၾကေၾကာင္း ထင္ရွားပါသည္။ ထုိအယူအဆမွာ တက္တက္စင္ေအာင္ လဲြမွားေနပါသည္။ ဗုဒၶဝါဒကား အရာရာကို စီစစ္ ေဝဖန္ပိုင္းျခား လက္ခံေသာ ဉာဏ္ကို ဦးထိပ္ထားသည္႔ ဝိဘဇၹဝဒသာ ျဖစ္ေပသည္။

ကံစီမံရာ ခံေနသေရြ႕ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔သည္ သံုးဆယ္႔တစ္ဘံုမွ လြတ္ေျမာက္ႏုိင္စရာလမ္း မျမင္ပါ။ ဉာဏ္စီမံမွသာ၊ ဤ သံုးဆယ္႔တစ္ဘံုမွ လြတ္ေျမာက္ႏုိင္ပါမည္။ ထုိဉာဏ္ကား မဂ္ဉာဏ္ ဖုိလ္ဉာဏ္ ျဖစ္ပါသည္။ ေလာကတြင္ လူတုိ႔ ႀကီးပြားခ်မ္းသာျခင္း၊ နိမ္႔က်ႏြမ္းပါးျခင္းဆုိေသာ အက်ိဳးစီးပြားဟူသမွ်မွာ ကံနွင္႔ စပ္ဆုိင္ေသာ ကိစၥမ်ား ျဖစ္ေလသည္။ ေလာကတြင္ ကံေကာင္းေသာ ေၾကာင္႔ ျဗဟၼာမင္းစည္းစိမ္၊ စၾကဝေတးမင္းစည္းစိမ္ကို ရနုိင္သည္ မွန္ေသာ္လည္း ကံေကာင္းေသာေၾကာင္႔ တစ္မဂ္ တစ္ဖုိလ္ရခဲ႔ သည္ဟူသည္ လူမူ မ႐ွိႏုိင္ပါေခ်။ မဂ္ဖုိလ္ကိစၥကား ဉာဏ္နဲ႔သာ လံုးဝ စပ္ဆုိင္ေသာ ကိစၥျဖစ္ေလသည္။


(၂)
ေလာကတြင္ “ငါးပါးေမွာက္သည္” ဆိုေသာ စကား႐ွိ၏။ ငါးပါးေမွာက္သည္ ဆုိျခင္းမွာ “ ငါးေပါက္မွား” ျခင္းကို ဆုိလုိျခင္း ျဖစ္သည္။ မ်က္စိ၊ နား၊ နွာ၊ လွ်ာ၊ ကိုယ္ ဟူေသာ ဒြါရ ငါးေပါက္မွ ထိေတြ႔သမွ် အာရံု (ျမင္စိတ္၊ ၾကားစိတ္၊ နံစိတ္၊ စားစိတ္၊ ယား နာ ေကာင္းစိတ္) မ်ားကို သတိျဖင္႔ မဆင္ျခင္ဘဲ အာရံုေနာက္ကို ေကာက္ေကာက္ပါေအာင္ လုိက္စားမိမွားပါက သံသရာဝဋ္ဆင္းရဲမွ လြတ္လမ္းျမင္ဖြယ္ရာ မ႐ွိပါေခ်၊ မုိးကုတ္ဆရာေတာ္ ဘုရားႀကီးက သတိျဖင္႔ ေစာင္႔ၾကည္႔အပ္ေသာ အျပင္ဧည္႔သည္ ငါးေယာက္ဟု ညႊန္ျပေတာ္မူခဲ႔ပါသည္။

တခ်ိဳ႕က “ က်ဳပ္တုိ႔ ဝိပႆနာတရား အားထုတ္ဖုိ႔ ပါရမီ မပါဘူးဗ်ာ” ဟု ဆုိၾကပါသည္။ ထုိတရားကို အားထုတ္ရန္ မည္သည္႔ ပါမစ္မွ တစ္စံုတစ္ရာ မလုိပါ။ ပါရမီဆိုသည္မွာ ဘုရားရွင္ ပေစၥကဗုဒၶါ၊ လက္ဝဲရံ၊ လက်ာၤရံ အဂၢသာဝကတို႔အတြက္သာ လုိေသာ အရာ ျဖစ္ပါ၏။ တစ္မဂ္ တစ္ဖုိလ္ ရဖုိ႔ရာ ပါရမီ မလုိပါ။ အားထုတ္ခ်င္စိတ္ ႐ွိဖုိ႔သာ လုိပါသည္။ တခ်ိဳ႕က ရိပ္သာေတြသြားဖုိ႔ အခ်ိန္မ႐ွိေသး ပါဘူးဟု ဆင္ေျခေပးၾကပါသည္။ ရႈတတ္လွ်င္ အာရံုတုိင္းသည္ ဝိပႆနာျဖစ္၍ ေနရာတုိင္းသည္လည္း ကမၼ႒ာန္း (ရိပ္သာ) ပင္ျဖစ္ ပါသည္။


(၃)
က်မ္းဂန္မ်ားတြင္ ကမၼ႒ာန္းေလးဆယ္ဟု ျပဆုိထားေသာ္လည္း ေယဘုယ်အားျဖင္႔ ခဲြျခားလွ်င္ (၁)ဘူတရုပ္ကို ရႈျခင္း (အဇၥ်တၱကို ရႈေသာနည္း) ႏွင့္ (၂) ဥပါဒါန္ကို ရႈျခင္း (ဗဟိဒၶိကို ရႈေသာနည္း) ဟူ၍ နွစ္မ်ိဳးသာ ႐ွိပါသည္။

ပထမနည္းမွာ ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္ ဝိပႆနာမ်ိဳးေစ႔ကို ဦးစြာ ခ်ေတာ္မူေတာ္မူခဲ႔ေသာ လယ္တီဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး၏ နည္း ျဖစ္ပါသည္။ အနာဂါမ္ဆရာသက္ႀကီးမွ တစ္ဆင့္ ဟံသာဝတီ ကမၼ႒ာန္းတုိက္၊ ဆရာႀကီး ဦးဘခင္နွင္႔ မစၥတာဂိုအင္ကာတုိ႔အထိ ဆက္လက္ ျပန္႔ပြားေနေသာ နည္းျဖစ္ပါသည္။ ဘူတ႐ုပ္ဟုေခၚေသာ ဓာတ္ေလးပါးကို ႐ႈပါသည္။

ဒုတိယနည္းမွာ မူလမင္းကြန္းဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး၏ နည္း ျဖစ္ပါသည္။ ယခုျပန္႔ပြားတြင္က်ယ္ေနေသာ မဟာစည္ဆရာေတာ္ ဘုရားႀကီး၏ နည္းလည္း ျဖစ္ပါသည္။ ဥပါဒါန္ရုပ္ဆုိေသာ အာရံုေျခာက္ပါး ဗဟိဒၶိသ႑န္ကို ရႈရပါသည္။ ေနာက္တစ္နည္း ခဲြျခမ္း စိတ္ျဖာရလွ်င္ - (၁) ရုပ္ကို ရႈေသာ ရုပ္ကမၼ႒ာန္း(၂) နာမ္ကို ရႈေသာ နာမ္ကမၼ႒ာန္း ႏွင္႔(၃) ရုပ္ နာမ္နွစ္ခုစလံံုးကို တဲြရႈေသာ မိႆ ကမၼ႒ာန္း ဟူ၍ သံုးမ်ိဳး ျဖစ္ပါသည္။ ႐ုပ္ကမၼ႒ာန္းကား အာနာပါန အပါအဝင္၊ ကာယနုပႆနာလုပ္ငန္း ေလးမ်ိဳးကို ဆုိလုိပါသည္။ အရႈရ အလြယ္ဆံုးဟု ဆုိႏုိင္ပါသည္။ နာမ္ကမၼ႒ာန္းကား စိတၱာနုပႆနာ နွင္႔ ေဝဒနာႏုပႆနာ လုပ္ငန္းနွစ္မ်ိဳးျဖစ္ကာ ႐ႈရန္ အတန္ငယ္ ခက္ခဲပါသည္။ ရုပ္၊ နာမ္ ကမၼ႒ာန္းကား ဓမၼာႏုပႆနာ လုပ္ငန္း ျဖစ္ပါသည္။ အခက္ခဲဆံုးျဖစ္သျဖင္႔ ယခုအခါ အားထုတ္သူ နည္းလြန္းကာ ေပ်ာက္ကြယ္လုမတတ္ ျဖစ္ေနပါသည္။

ဝိပႆနာအားထုတ္နည္းမ်ား မည္မွ်ပင္ ကဲြျပားေသာ္လည္း သတိပ႒ာန္ တရားေလးပါးမွ လြတ္ကင္းေသာ နည္းဟူ၍ မ႐ွိပါ။ သဒၶါလြန္လွ်င္ လြန္႔သည္၊ ပညာလြန္လွ်င္ ဆံြ႕သည္။ ဝီရိယလြန္လွ်င္ ပ်ံ႕သည္။ သမာဓိလြန္လွ်င္ တြန္႔သည္ဟု ဆုိရုိးစကား ႐ွိပါသည္။ သတိဟူသည္ကား လြန္သည္ ဟူ၍ မ႐ွိပါ။

သစၥာနီ (သႏၲရသလြင္ျပင္နွင္႔ ဗုဒၶဝင္မွတ္တမ္း)