အလြမ္းမပါတဲ့ ျပဇာတ္

ကိုယ္လိမ္းေပါင္ဒါကအစ
အာကာသခရီးအထိ
ေၾကညာမွ လူသိတယ္
“မင္းကို ငါခ်စ္တယ္”
ဒီေမာင္းသံၾကား
ပန္းမ်ားပြင့္ေစသတည္း။

ဟို … လြန္ခဲ့တဲ့ အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္ေလာက္ကေတာ့
သူကေလးရဲ႕ ငနဲလည္းျဖစ္ခ်င္
(သိပ္ကို ေသေသခ်ာခ်ာ ျဖစ္ခ်င္ခဲ့တယ္)
ေနာက္ေတာ့
ပဥၥ႐ူပ တစ္ေကာင္လည္းျဖစ္ခ်င္
အခုေတာ့ …

သူတို႕ပါးစပ္ေတြထဲက ေထြးထုတ္ေလာက္ေအာင္
ခပ္ခ်ဥ္ခ်ဥ္ စပ်စ္သီးတလံုးသာ ျဖစ္ခ်င္သူ
ကိုယ့္အတြက္ လက္ဖက္ရည္ခြက္အေရာက္မွာ
႐ုတ္တရက္ မလိုင္ကုန္သြားတာမ်ိဳး
ပလာတာဆိုင္ကေၫွာ္
ေကာ္နီရယ္ ေတာ္႐ံုေအာ္ပါ။

ေခါင္းကိုက္ေပ်ာက္ေဆးျပားေတြနဲ႕
လိင္ကိစၥသာ မရွိခဲ့လွ်င္
ဒီေလာကႀကီးမွာ အေနခက္မည္ပင္
စိႏၲိတကထာ ကိုေၾကာက္ရ
မိုးၿပိဳမွာ ကိုေၾကာက္ရ
အကုသိုလ္ ကိုေၾကာက္ရ
ေနာက္ဆံုး ေကာ္ဖီတစ္ခြက္ ကိုေတာင္ေၾကာက္ရ
(အၿမဲေသာက္ရင္ ကင္ဆာျဖစ္ႏိုင္သတဲ့)

(ပြဲေတာ္က်ရင္ ေဖာက္မယ္)
အေၾကြနည္းနည္းထည့္ထားတဲ့
စုဘူးေလးတစ္ဘူး ငါပိုင္ဖူးတယ္။

“ရွင့္ကိုမခ်စ္ဘူး”
ေရေႏြးပူလည္းေလာင္ဖူးတယ္
ထီလက္မွတ္အေဟာင္းေတြ ထူထပ္
ေနာင္တမဲ့ပံုျပင္ေတြ ထူထပ္
ဘတ္စ္ကားေပၚမွာ
ထိုင္စရာတေနရာရဖို႕
တိုက္ပြဲစပါျပီ
မိုးလင္းကမိုးခ်ဳပ္
(အႀကိမ္ႀကိမ္ ႐ံႈးနိမ့္၊ အႀကိမ္ႀကိမ္ အႏိုင္ရ)
လြင့္စဥ္သြားေနပံုက
ကေလးရဲ႕လက္က လြတ္က်တဲ့ အံစာတံုးလို။

အေၾကာေတြ အကုန္ဆန္႔ထုတ္
က်န္းမာေအာင္လုပ္ရ
ေသးေသးမွ်င္မွ်င္(လက္သန္းေလာက္)
ျမက္ကေလး တစ္ပင္ကလဲ
ကမၻာေျမႀကီးရဲ႕ ဆြဲငင္အားကိုဆန္႔က်င္
ဒါဝင္ေျပာခဲ့သလိုေပါ့။

လာမယ့္တနဂၤေႏြေန႔လို ေသခ်ာခဲ့
ေဟာဒီဂစ္တာမွာ
တစ္,ႀကိဳးဟာ လဲဖို႔လိုေန
ခင္ဗ်ားဆံပင္ တိုဖို႔လိုေန
ဝမ္းႏႈတ္ေဆးထဲမွာ
ပ်ားရည္တစ္ဇြန္း ပါဖို႔လိုေန
ေကာင္းကင္ဟာ အေရာင္ေျပာင္းဖို႔လိုေန
...
ၾကမ္းပိုးမ်ားတဲ့ အိပ္ရာေပၚ
ေမာင္ေခ်ာႏြယ္ ေပ်ာ္တာဆန္းတယ္။

သစၥာနီ (႐ုပ္ရွင္ေတးကဗ်ာ – ၁၉၉၀)